"Wat gek. Je snapt me nooit." Zo werden Alonso en Sainz knock-out geslagen op Silverstone.

Als de Formule 1 de gok waagt, word je gegijzeld door een energie die je niet kunt beheersen. En waar je de ruimte hebt om te manoeuvreren, mag je niet falen. In beide gevallen Fernando Alonso. In de eerste, Carlos Sainz. Een Britse Grand Prix die een magnifiek resultaat uit de vingers van de Spaanse coureurs griste en de overwinning schonk aan de langzamere van de twee McLaren-coureurs, Lando Norris . Zo'n waanzinnige race dat de coureur die vanaf de achterste rij startte, zijn eerste podiumplaats behaalde na 239 Formule 1-races (felicitaties aan Hülkenberg ).

De Grand Prix was spannend en onzeker, gekenmerkt door de grillige regenval en de scherpzinnigheid of onnauwkeurigheid van pitstops, en door incidenten op de baan, maar het leverde de Spanjaarden serieuze blikken en lange gezichten op, zelfs met Alonso op de negende plaats. Sainz was net zo goed op dreef, maar aan de andere kant bleef hij een van de diepste gaten in zijn carrière graven in zijn relatie met de godin van het geluk. Nu was het een onbeheerste Leclerc die zijn punten verprutste.

"Voor ons is het een gemiste kans; we hebben iets slecht uitgevoerd", zei Alonso. "Het is het verhaal van ons seizoen. Tot nu toe misschien een beetje vermoeiend, maar ik hoop dat ons geluk ooit keert", herhaalde Sainz in zichzelf, gewoon weer een Grand Prix.

"Wat gek dat je mij nooit goed begrijpt."

De Spanjaarden stonden vanaf de start één voor één opgesteld, op intermediates, als zevende en achtste in de derde ronde. Het asfalt droogde echter op, waardoor er een ingewikkeld dilemma in de lucht hing: voor je rivalen uitkomen en op slicks de natte baan opgaan, of proberen stand te houden tot het weer begon te regenen, zij het met kapotte intermediates. Alonso betaalde een hoge prijs voor het verkeerde antwoord op dit dilemma, dat zich twee keer tijdens de race voordeed.

"De waarheid is dat de race ingewikkeld was, moeilijk te volgen. De weg was in het begin erg glad, toen we op de tussenetappes reden. Toen kwam die enorme stortbui met de safetycar, en het zicht werd echt slecht. We konden niets zien. Eerlijk gezegd was het een lastige race om te rijden", vatte de Asturiër aan de finish samen.

Toch stopten beiden in ronde 12 om de tussenliggende banden te vervangen. De Asturiër was van plan een undercut te proberen en vroeg te stoppen, aangezien Aston Martin Stroll, die zelfs als derde eindigde, goed had kunnen pakken. Maar na zijn eerste stop, toen hij terugkwam op de baan, ontdekte Alonso dat hij posities had verloren. "Het is gek dat jullie me nooit goed aanpakken." Misschien hadden zijn engineers zich de kans herinnerd en wilden ze dezelfde fout bij de laatste stop vermijden. Ook zij zouden het niet goed doen.

"Twee of drie ronden te laat"

De race zette zijn orgie voort, spelend met teams en coureurs. Met circuituitgangen en safetycars (één zelfs om de regen te neutraliseren) lag Alonso in ronde 35 achtste en Sainz negende. Beiden gingen op weg naar de punten. De laatste pitstop om slicks te monteren was nog bezig, aangezien er geen regen meer werd voorspeld. Hier begonnen hun wegen uiteen te lopen, hoewel meer voor de Madrileense, in die gedeelde richting van de punten die beiden gedurende de race hadden behouden .

"De eerste stop heeft meer uitleg, of meer excuses, laten we zeggen. Omdat Hamilton, Russell, Gasly en ik in die groep auto's zaten, reden we van de vijfde tot en met de achtste plaats. En het is lastiger om risico's te nemen als je vijfde, zesde of zevende bent dan wanneer je zestiende bent," legde de Asturiër uit, "maar we stopten ook heel laat, hoewel dat begrijpelijker is omdat we allemaal tegelijk stopten. Met andere woorden, we maakten allemaal fouten, zeg maar, in die groep en startten achter Esteban, Nico... Dus de eerste stop was twee of drie ronden te laat, en de tweede twee of drie ronden te vroeg." Dat was de kern van de zaak.

"Drie of vier ronden eerder"

Bij Aston Martin wilden ze de rollen misschien omdraaien met Alonso, en nu, bij de tweede pitstop, waagden ze het erop in de pits vóór hun rivalen, de eerste coureur die met slicks reed terwijl de baan nog nat was. Als de eerste stop betekende dat hij een mogelijke topvijfplaats verloor (Reason, Stroll, die in Q1 was uitgeschakeld), dan was de tweede de genadeslag voor de Asturiër.

"Ik verloor 25 seconden in drie ronden, dus het was drie of vier ronden eerder dan verwacht. Maar het team roept je naar de pits en heeft meer data dan jij, alle rondetijden worden geregistreerd onder de gemiddelde omstandigheden." Alonso hielp het team een ​​handje, of misschien was het ironie.

"Op dat moment hadden we veel graining. Het team had de bandentemperaturen, ze zagen dat die daalden, ze hadden de rondetijden, de ronden van vorig jaar, toen er een vergelijkbare situatie was, dus ze wisten hoe de rondetijden zich ontwikkelden en wanneer het tijd was om te stoppen. En ze besloten dat dat het moment was, en toen..." Met andere woorden, ondanks al deze informatie liep het toch mis...

Misschien is dit wel waar Alonso's laatste sneer naar zijn pitmuur vandaan komt. "Ik vind het moeilijk te begrijpen waarom we een andere auto hebben die ons informatie geeft [die van Stroll], en als hij derde is, weet ik niet hoe, maar vanaf deze kant van de pitbox kunnen we wat informatie krijgen . We hebben het thuis, maar ach, zoals ik al zei, strategie werkt goed, soms ook niet. Een week geleden in Oostenrijk konden we met één pitstop punten scoren die we misschien niet konden halen, en vandaag heeft de strategie ons er een paar ontnomen." Te vroeg, te laat.

"Als iemand komt en je slaat..."

Sainz zat op de goede weg, tevreden met een strategie die de weg naar punten vrijmaakte. "We hebben het goed gedaan. Ja, er waren er die het misschien nog beter hadden gedaan, een paar ronden voor of na het monteren van de slicks of intermediates," legde de Madrileense uit. "Maar als we zevende of achtste waren terwijl we de slicks al hadden gewisseld en het vanaf daar een treintje zou worden, dan hadden we het niet slecht gedaan, dus daar moet je blij mee zijn. Maar als er iemand langskomt die je raakt, nou, dan kun je er niets aan doen."

Dat was Charles Leclerc, die voor Sainz reed en, na de controle te hebben verloren bij het oprijden van de regen, de controle over zijn Ferrari verloor en zijn voormalige teamgenoot raakte toen hij op hem afstormde om hem in te halen. "Het moment dat Charles de controle verloor op de slick in bocht 15 en mij raakte, was het einde van mijn race, want ik liep schade op en verspeelde de kans om punten te scoren", klaagde de Madrileense coureur bitter. "Zelfs een beetje depressief."

"Een beetje moe. Niet met Charles, die, arme man, ook zijn race verloor, maar dat overkomt ons altijd als we proberen goede punten te scoren. Als we als zevende of achtste eindigen, was dat een goede manier geweest om te scoren. En dan komt er iemand langs die de controle over de auto verliest, die je raakt en je weekend verpest." En bovendien vernielt het de vleugel en de zijkant van de auto.

Om de een of andere reden blijven dit soort dingen ons overkomen. We hebben nu zoveel races gehad waarin er altijd wel iets gebeurt waardoor we geen punten kunnen scoren of niet de positie kunnen behalen die we verdienen. Het begint, zoals ik al zei, vermoeiend te worden.